Για ένα βλέμμα!!

Άπλωσες το βλέμμα σου σαν ικεσία,

αναζητώντας ένα βλέμμα κλαρί για να πιαστείς,

μα εκείνος δε σου τό 'ριξε ποτε.

Γελούσε αγέρωχα,

με κοσμοπολίτικο αέρα έκλεβε τις εντυπώσεις

και τα βλέμματα.

Σκληρός σαν το λεπίδι.

Λες και κάτι σου κράταγε Μανιάτικο.

Ούτε ένα βλέμμα δε σου έριξε ποτέ.

Και σύ σαν το σκυλάκι

που ψάχνει ένα βλέμμα τ'αφέντη του,

να αγγίξει πάνω του σα χάδι

να το ζεστάνει τρυφερά

στέκεις εκεί ικετικά.

Ένα παράπονο "γιατί"

αβάσταχτο σα βρόγχος
σπρώχνει ένα δάκρυ ν' ανεβεί

μα σύ το πνίγεις.

Ξάγρυπνος ή νεραϊδοπαρμένος !!!

Δεν είναι δύσκολο να δεις
μες απ τις γρίλιες,
τ' ολόγιομο φεγγάρι
παραδομένο στ' άρωμα
του νυχτολούλουδου,
του γιασεμιού και της λεβάντας.


Δεν είναι δύσκολο να δεις
το σκηνικό που διάλεξε
τ' αποψινό φεγγάρι,
στο νεραϊδένιο θέατρο
με θεατές τα ξωτικά


κι ορχήστρα τα ρυάκια
και τις καλαμιές..



Δεν είναι δύσκολο να δεις
το πρόσταγμα του Αίολου


και τον τρελό χορό που στήσανε
τ' αγέρι με το σύννεφο


στα απλωμένα χέρια της Ιτιάς.


Δεν είναι δύσκολο
ν' ακούσεις τα πουλιά
να κελαηδούν
πριν το ξημέρωμα.

Αρκεί να είσαι ξάγρυπνος
ή νεραϊδοπαρμένος !!!!!!!