η αγωνία μας πάντα ίδια,
αναζητώντας τις στιγμές
του αύριο ..
που κρύβουν τα όνειρα μας..
τις μοναδικές
της υποταγμένης μας ζωή
της βυθισμένης στις ανάγκες μας
που πήγε κι έκρυψε
στο μέλλον τα όνειρά μας
.jpg)
ο ήχος της πατημασιάς
έτεινε προς το μέλλον,
μας έφερε ένα βήμα πιο κοντά
στα όνειρά μας
μα δεν τα βρήκαμε
είχαν χαθεί κι αυτά
μαζί με το μέλλον μας.
5 σχόλια:
Απαισιόδοξα το κλείνεις μωρέ Ηλία.
Τα βρήκαμε και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα λένε τα όμορφα παραμύθια:)
Καλή βδομάδα.
Αχ βρε Κωνσταντίνε πώς αλλιώς να το κλείσεις όταν μιά ζωή λόγω αναγκών στέλναμε τα ονειρά μας να τα ζήσουμε στο μέλλον και ξαφνικά ένα βήμα πριν τ' αγγίξουμε μαθαίνουμε απ' την τηλεόραση πως κάποιοι μας τα κλέψανε και αδειάσανε το μέλλον μας και τόριξαν συντρίμια στην ψυχή μας:(
Καλή βδομάδα φίλε.
Ηλία θα συμφωνήσω με τον Κωνσταντίνο, πράγματι κλείνεις απαισιόδοξα. ¨Όμως εμένα αυτό δεν με επηρεάζει. Εκείνο που έχει σημασία για μένα είναι η εξωτερίκευση του αισθήματος. Αυτό το έκανες με τον καλύτερο τρόπο. Και τούτο όταν χρειάζεται έχει και ιαματικές ιδιότητες.
Χάρηκα που ξαναμπήκες στο "παιχνίδι"
Χριστόφορε έχεις δίκαιο "ξαναμπήκα και κάνω παιχνίδι". Άκου λοιπών τι έπαιξα αυτή τη φορά.....
βρήκα μικρές φράσεις 3-4 λέξεων απο διάφορα κείμενα και τις ανακάτεψα όπως οι καφετζούδες τον καφέ και μετά κάθισα και προσπαθούσα να καταλάβω ή να φανταστώ τι νόημα θα μπορούσαν να βγάλουν αν προσέθετα μερικούς συνδέσμους η αν άλλαζα θέση σε μερικές λέξεις. Το αποτέλεσμα το είδες. Το νόημα είναι αυτό που γράφω σαν απάντηση στον Κωνσταντίνο.
Καληνύχτα Χριστόφορε.
Το παιχνίδι ξαναρχίζει!!!!!!!
Εχεις δικιο
Δημοσίευση σχολίου